Weer bijzondere dagen in Lesotho!!

Het is vandaag 6 oktober en ik heb eindelijk een stukje op waarbenjij.nu kunnen zetten. Duurde wel erg lang, want de eerste keer lukte het niet en nu moest ik het hele stuk nog in het internetcafe typen. Maar goed, ik moet er wat voor over hebben. Vind het leuk dat iedereen het nu kan lezen en zien hoe het hier is en wat wij hier aan het doen zijn. Ook erg leuk om alle facebook berichtjes te lezen. Iedereen is erg enthousiast en volg mij volop. Super!!

Zijn verder vandaag nog even de stad in geweest. Toen liepen we lang een pinautomaat, maar we moesten hier met een grote bocht om heen lopen. Er stonden mannen met geweren in hun handen. Wij wisten eerst niet wat er gaande was, maar wat bleek nu. Als het geld op is bij de bank dan moet er weer nieuwe gebracht worden. Dat wordt onder grote beveiliging gebracht. Dus wij hoefden ons gelukkig nergens zorgen om te maken, maar dit maak je niet in Nederland mee.

En wat kunnen we lang zoeken hier in Lesotho naar shampoo en conditioner voor ons haar. Iederen heeft hier ander haar dan ons, dus conditioner kennen ze bijna niet. Naar lang zoeken hebben wij het bij een apotheek gevonden. We moesten wel 5 euro per pot betalen, maargoed dan hadden we ook conditioner. We hadden extra niks meegenomen uit Nederland i.v.m. de aantal kilos die wij mee mochten. Ook kwamen wij vanmiddag een grote supermarkt tegen, in een van de zijstraatjes. Hier hebben ze bijna alles wat we in Nederland ook kunnen krijgen. Dus we hebben volop in geslaan. In Nederland is het vanzelfsprekend dat je alles kunt kopen, maar hier is het wel even zoeken.

We hadden vanmiddag ook wel iets grappigs. Ons licht in de keuken deed het niet, nou dat dachten wij. Wij hadden overal al gezocht naar een lichtknopje maar niet kunnen vinden. We hebben hier iemand bij gehaald en hij drukte op een knopje en hij deed het. Wat bleek nu, het lichtknopje zat onder een poster verstopt. Ja, die zien wij dan ook niet. Haha!!
Het is vandaag 7 oktober, onze 7de dag in Lesotho. We hadden vroeg de wekker gezet om nog een paar boodschappen te halen. Om daarna gelijk naar de school te gaan om daar nog te helpen. Maar er was niemand aanwezig, dus helpen konden wij niet. Wij onze dag was al mooi vroeg begonnen.

De eerste dagen hier at ik elke dag een boterham met pindakaas. Omdat er niks anders was. Jammie .. Nou ik was er wel een beetje klaar mee. Gelukkig hebben we nu ook chocopasta, sandwichspread, smeerkaas en smeerworst gevonden. Kunnen we eindelijk een beetje afwisselen. Wat kun je je dan hechten aan iets voor op je boterham.

We hebben vanmiddag heerlijk genoten van de zon. Ik denk dat het wel 30 graden was, jeetje wat warm. Het kleurtje begint te komen hoor ..
Vanmiddag mijn ouders weer gesproken, wat fijn om ze weer even te horen. Ook mijn oma even gehoord. Leuk! Mooi dat het ook goed gaat in Nederland, want hier gaat het ook top! Morgen mogen we eindelijk beginnen met het werken op de school. Daar ben ik ook echt wel aan toe. Een weekje vakantie is lekker hoor, maar ik ben hier om te werken.

Vanavond kwam onze buurman even langs voor een praatje. Ik moest even weer omschakelen, want we moesten nu Engels gaan praten. Nou, dat valt dan nog wel even tegen. Maar het is gelukt, we hebben best lang staan kletsen. Hij wilde graag weten hoe het in Nederland was.
Vanmorgen 8 oktober was onze eerste werkdag, spannend maar had er ook echt zin in. Wat een bijzondere dag, zo anders dan in Nederland. Wij hebben vanochtend op een afstandje mee gekeken, we kregen gelijk al ideeen hoe wij het zouden gaan doen. Maar dit nog even voor ons gehouden. Veel gehandicapte kinderen doen de hele dag niks, ze lopen rond of zitten maar op een stoel. Ze hebben weinig tijd om iedereen individuele aandacht te geven of ze weten niet hoe ze er mee om moeten gaan. Erg zielig maar ook wel weer begrijpelijk. Ze zijn hier niet anders gewend, wij weten hoe het anders kan omdat wij dagelijks werken met kinderen en jongvolwassen met een handicap. De pauze begint hier rond 10 uur/half 11 en dan starten ze rond 12 uur weer met lesgeven. De eerste zijn daarna om 1 uur weer vrij en de rest om 2 uur. Ze krijgen hier erg kort onderwijs, wat ik al heel apart vind.

De kinderen hier die normaal basisonderwijs krijgen gaan leuk en normaal met de gehandicapten kinderen om. Maar de gehandicapten kinderen onderling is heel vreemd. Ze gaan ruig met elkaar om en trekken aan elkaar. En op het andere moment zijn ze heel lief voor elkaar en helpen ze elkaar. Bijna niemand die een handicap heeft kan Engels, dus communiceren is moeilijk. Maar met hand gebaren kom ik ook een heel eind. Ze vinden het ook erg leuk dat wij er zijn, ze knuffelen met ons en zoeken ons telkens op. Je krijgt dan een glimlach en dat doet je dan goed. Erg lief!

Toen onze werkdag er op zat zijn we richting ‘M Khonthu gelopen om onze ervaringen van deze dag te vertellen. ‘M Khonthu was het helemaal met ons eens, dat sommige kinderen helemaal niks doen en dat het heel anders gaan dan in Nederland. ‘M Khonthu is zelf in Nederland geweest en heeft veel gezien. Wij zijn vrij om dingen te gaan doen, zoals spullen kopen en aantal veranderingen te doen. Ik hoop dat iedereen op deze school hier ook voor open staat. Want er kan hier wel het een en ander veranderd worden. Zodat iedereen iets doet, ook al is het iets kleins.
Vandaag was het al weer 9 oktober, onze 2de werkdag. We waren benieuwd wat ons deze dag zou brengen. We kwamen bij ‘M Khonthu op kantoor en er stonden 2 leerlingen bij haar bureau. Ze gaf hen bijles in het Engels lezen. Erg lief dat ze dat doet, haar kantoor staat ook voor iedereen open. Zo lieve zorgzame vrouw.

We gingen vandaag op andere groepen met kinderen en jongvolwassen met een handicap mee kijken. Weer een interessante dag. We keken mee op een houtgroep, hier zaten kinderen de hele ochtend op een tafel en deden niks. Terwijl anderen die wat hoger niveau hadden een plank aan het zagen was. Wij vroegen ons af of de jonge kinderen niet iets anders konden doen, want jonge kinderen kun je niet een zaag geven. Ellen en ik zijn richting de bibliotheek gegaan en hebben die kleurplaten geprint. Wat kan een kind dan blij zijn met een kleurplaat. Zo leuk om te zien!
In onze pauze kwamen een aantal kinderen ons op zoeken. Ze gingen bij ons op schoot zitten of zochten op een andere manier onze aandacht wel. We hebben een aantal spelletjes gedaan, want wat duurt een pauze hier ontzettend lang. Naar onze pauze zijn we richting de volwassen groep met een handicap gegaan. Hier werken ze 5 dagen in de week, de leeftijd ligt hier tussen de 18 en 30 jaar. Ze krijgen voor een maand werken 400 rand, dat is 40 euro per maand.

Begeleiders hadden ons gevraagd of wij de gehandicapten voetbal wilden leren. Want er was binnenkort een voetbaltoernooi tegen een andere school. Nou, wij kunnen het altijd proberen, wij zijn geen profvoetballers. Rond 1 uur zijn we met bijna alle kinderen en volwassen naar buiten gegaan. Wij hebben de groepen ingedeeld en hebben een uur gevoetbald. Jeetje, wat zijn sommige fanatiek, natuurlijk heb ik zelf ook meegedaan. Leuk om ze zo blij te zien. Toen het klaar was kwamen ze gelijk naar ons toe of we morgen weer gingen voetballen. Ze vinden het erg leuk dat wij hier zijn!

Wij zijn vanmiddag nog even naar het centrum geweest om een paar boodschappen te halen. We komen altijd met meer terug dan gepland. Haha! Maar we kunnen hier ook echt bijna alles kopen wat we willen.

Eenmaal terug bij onze hut sloeg het weer hier helemaal om, onweer! Het knalde hier erdoor en het flitste best. Toen kwam er een hele harde knal en het stroom was helemaal weg. We hebben tot ongeveer half 10 zonder stroom gezeten. Zaten we dan met onze zaklamp en een kaars in ons donker hutje. Haha! Dus ook geen warme maaltijd gehad! Gelukkig hadden we genoeg brood en fruit. Je moet wat als je zonder stroom zit.
Vanmorgen 10 oktober wilden we helpen in de keuken maar hier was niet veel te doen. We moesten morgen terug komen en dan was er genoeg te doen. We zijn toen maar bezig gegaan met een plan schrijven. Wat willen we hier gaan doen en bereiken. Het is een fijn idee dat we nu weten wat willen gaan doen en hoe we het gaan doen. Ik krijg er nu nog meer zin in!